Miś

Proszę Państwa, oto miś. Miś jest bardzo grzeczny dziś. Chętnie Państwu łapkę poda. Nie chce podać? Poda Lola!

Pewnie jeżeli ktoś jakimś cudem trafi na tego bloga to może pomyśli sobie kim jest ta tytułowa Lola.
Od początku więc wyjaśnię, nie jestem to ja. Ja jestem tylko (w opinii Loli) jej sługą, który tworzy bloga na jej cześć. A przynajmniej tak tytułowa bohaterka uważa.
Ja natomiast, nie mam zamiaru wyprowadzać jej z błędu. Kto spotkał Lolę osobiście ten wie, że to nieobliczalny kawałek plastiku jest.
Tak proszę Państwa, Lola jest lalką. Lalką, (dokładnie to Superstarką) którą posiadam od szczeniaka (najwidoczniej), ale nie mam pojęcia skąd się wzięła w moim posiadaniu. Pamiętam doskonale wszystkie swoje lalki, jej jednak nie. Z wyjaśnieniami nie przybyły mi na pomoc zdjęcia z czasów szczenięcych, gdzie przesiaduje w gronie plastikowych panienek i pijemy herbatkę. Lola, która jest starsza niż ja, po prostu pojawiła się w pudle z moimi zabawkami, kiedy to po latach zostałam, chcąc nie chcąc (zasługą borze no bo kogo by innego), przekabacona na ciemną stronę mocy i postanowiłam rozpocząć lalkowanie jako dorosły członek społeczeństwa. Na początku nic nie zapowiadało tego co miało nastąpić. Lola wyglądała jak typowa blond laleczka, z miłym uśmiechem, niebieskimi ślepkami i jak niektórzy twierdzą wyglądem sekretarki. A jednak. Nie minęło dużo czasu aż Lola pokazała swoją prawdziwą twarz.
Lola chciałaby rządzić światem i żeby wszyscy ludzie i plastikowe stworzenia składały jej hołd.
Lola żyje w swoim małym wyimaginowanym świecie, gdzie jest lalkową boginią i gnębi moje inne plastikowe lalki. Taki mały potworek, który chce władzy, chwały i nowych butów. Bo jak nie to Lola cie spłonie! Dlatego też aby i mnie nie spłonęła i żebym mogła się tutaj dzielić lalkowym szaleństwem, nazwałam bloga na jej cześć. Oczywiście nie tylko Lola będzie się tu pojawiać.. przez 4 lata lalkowania zebrało się całkiem niezłe stadko, które ostatnio znowu wybitnie się rozrasta i prędzej czy później zostaną one bliżej przedstawione. A że każda z nich ma swoją niepowtarzalną osobowość pewnie i każdej poświecę w międzyczasie zdanko czy dwa.

Tym czasem witam ja, Kolibo, uniżony sługa Loli i zapraszam do magicznej podróży z Lolą (i innymi, w drodze wyjątku - dopowiedziała Lola).

P.S Ogarnianie bloggera pochłonęło całą moją energię. A jak już pisałam jestem człowiekiem leniem, wiec Lola pojawi się w innej notce. Póki co, wstawiam inna lalkową focie żeby nie było pusto, Catty.